İnsanın Yedi Çağı
Bütün dünya bir sahnedir
Ve bütün erkekler ve kadınlar,
sadece birer oyuncu.
Girerler ve çıkarlar.
Bir kişi bir çok rolü birden oynar,
Bu oyun insanın yedi çağıdır.
İlk rol bebeklik çağıdır,
Annesinin kollarında agucuk yaparken,
sonra mızıkçı bir okul çocuğu,
Çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı,
Ayağını sürerek okula gider.
Daha sonra aşık delikanlı gelir,
İç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle.
Sonra asker olur, garip yeminler eder.
Leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,
Savaşta atak ve korkusuz,
Topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar.
Sonra hakimliğe başlar,
Şişman göbeği lezzetli etlerle dolu,
Gözleri ciddi, sakalı ciddi kesimli.
Bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur,
Ve böylece rolünü oynar.
Altıncı çağında ise palyaço giysileriyle,
Gözünde gözlüğü, yanında çantası,
Gençliğinden kalma pantalonu zayıflamış vücuduna bol gelir.
Ve kalın erkek sesi, çocukluğundaki gibi incelir.
Son çağda bu olaylı tarih sona erer.
İkinci çocukla her şey biter.
Dişsiz, gözsüz, tatsız, hiç bir şeysiz.
william-shakespeare